Με αυτή μας την επιστολή προς κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο εδώ ή αλλού ανοίγουμε την αυλαία για να παρουσιάσουμε το υπερδεκαετές έργο του Ταμιείου Θράκης και να ζητήσουμε τη συμπαράσταση όλης της θρακικής αλλά και ευρύτερα της ελληνικής κοινωνίας.

Ίσως οι ανωτέρω φράσεις του τίτλου «φίλοι της Θράκης, της Ελλάδος και της ελληνικής παιδείας» να ακούγονται βαρύγδουπες και μεγαλοϊδεατικές ή ό,τι άλλο. Όμως για όσους είναι ενήμεροι της ιστορίας, της φιλοσοφίας, και όλης εν γένει της πολιτισμικής μας κληρονομιάς, οι φράσεις αυτές εκφέρονται ως ρεαλιστική πρόκληση και πρόσκληση εργασίας για μια κοινή υπόθεση, την υπόθεση της ελληνικής παιδείας που εμπνέει και το όλο έργο του Ταμιείου Θράκης. Κατ΄ αρχάς την Ελλάδα, την ελληνική παιδεία και τον ελληνικό πολιτισμό τα χρειαζόμαστε τόσο, ως Έλληνες αλλά και ως μη Έλληνες, αφού κατά ένα τρόπο Έλληνες δεν είμαστε αλλά γινόμαστε. Αφού ο όρος Έλληνας πρωτίστως αποτελεί άθλημα πνευματικό. Διότι το να είσαι Έλληνας σημαίνει ότι κατοικείς στην περιοχή του όλου και όχι του μέρους και του μερικού. Ήδη ο Ηράκλειτος θα μας ειδοποιήσει εγκαίρως ότι «εν εστί το παν» στη γνωστή Ηρακλείτεια προτροπή: όχι εμέ αλλά τον κοινό λόγο να ακούετε και να ομολογείται ότι όλα είναι έν. Ακόμη πρέπει αυτοκριτικά να παραδεχτούμε ότι όσοι έχουμε ελληνική συνείδηση ή καταγωγή εκτός εξαιρέσεων πολύ λίγο κατέχουμε την ελληνική παιδεία. Διότι την Ελληνική παιδεία την κατέχεις όταν φλέγεσαι από πάθος για ομορφιά, την καλοσύνη, την αλήθεια και την δικαιοσύνη. Αντίθετα δε άνθρωποι μη ελληνικής καταγωγής συχνά αποδεικνύονται πιο Έλληνες από εμάς κατά το πνεύμα.

Την ελληνική παιδεία την κατέχεις όταν αγαπάς κάθε ύπαρξη και κάθε ον, όταν έχεις λόγο να αγαπάς αυτό που υπάρχει σε όλα τα επίπεδα από την άψυχη ύλη μέχρι τον άνθρωπο και το Θεό. Την ελληνική παιδεία την κατέχεις όταν πάσχεις για την ελευθερία σε όλα τα επίπεδα: πνευματική, σωματική, ψυχική, κοινωνική, εθνική κ.λ.π. Την ελληνική παιδεία την κατέχεις όταν πάσχεις για το νόημα και την αλήθεια σε όλα τα επίπεδα. Την ελληνική παιδεία την κατέχεις όταν μπορείς να κρίνεις το κακό μόνο στον εαυτό σου και όχι στους άλλους. Για τον σοφό όλοι οι άλλοι είναι καλοί και μόνον αυτός είναι κακός συγκρινόμενος με το τέλειο αγαθό που είναι ο Θεός. Αυτό εννοεί ο Σωκράτης όταν μας προτρέπει ότι «είναι προτιμότερο να αδικείσαι παρά να αδικείς».

Το να βλέπεις τους άλλους ως καλούς και τον εαυτό σου ως το μόνο κακό, σημαίνει ότι έχεις κατανοήσει την ουσία της αλήθειας, την ουσία του καλού και του κακού, όσο βέβαια αυτό είναι κατορθωτό για το ανθρώπινο ον και το ανθρώπινο πνεύμα. Διότι ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος θα μας φανερώσει αυτό, το να βλέπεις δηλαδή τους άλλους ως τέλειους και ως αγγέλους και τον εαυτό σου ως ατελή και τελευταίο όλων. Και για όσους βιαστούν να μας κατηγορήσουν ότι αν έτσι αυτοκατακρίνεσαι πως θα προασπίσεις το δικό σου, το οικείο σου και την πατρίδα σου, η απάντηση είναι απλή. Για να προασπίσεις το δικό σου και την πατρίδα σου μάλιστα δε όταν πατρίδα σου είναι η Ελλάδα, ένας τρόπος που παρήγαγε τα θεμέλια της επιστήμης, της φιλοσοφίας, της τέχνης, της θεολογίας, και ό,τι άλλο πολύτιμο για τον παγκόσμιο άνθρωπο, τότε αυτό ου έχεις να κάνεις δεν είναι άλλο από το να προασπίσεις την καθ΄ όλου ελληνική παιδεία, δηλαδή να προασπίσεις μέσω αυτής τον εαυτό σου και τον άλλο, τον ξένο από κάθε κακία και δυστυχία που φέρει η απουσία της αρετής.

Αν σήμερα παιδεία σημαίνει εκμάθηση νοητικών εργαλείων που αντικειμενοποιούν και νεκρώνουν τους ανθρώπους καθιστώντας τους ίδιους ψυχρό και νεκρό εργαλείο, τότε είναι επείγον να επιστρέψουμε στην παιδεία του ανθρώπου ως ανθρώπου, να επιστρέψουμε δηλαδή στην Ελληνική Παιδεία.

Η Ελληνική Παιδεία θα σε μυήσει στις φράσεις του Ευριπίδη «αιωνίως θητεύω στο κάλλος» («Βάκχες») ή «ξυστά περνάς καλέ μου από την καρδιά μου» («Ιφιγένεια») και σε κάθε άλλο ελληνικό λόγο και θα σου αποκαλύψει το μυστικό τοπίο της δικής σου ύπαρξης και της ύπαρξης του άλλου. Διότι ο ελληνικός λόγος απευθύνεται σε καρδιές ανθρώπων ζωντανές και όχι νεκρές μέσα στην λαγνεία του καταναλωτισμού.

Διότι ο ελληνικός λόγος απευθύνεται σε κάθε καρδιά και σε κάθε άνθρωπο, Έλληνα ή Τούρκο, Ευρωπαίο ή Ασιάτη, μαύρο ή λευκό, Χριστιανό ή Μουσουλμάνο, που ποθεί να φθάσει στην αλήθεια, την καλοσύνη και την ομορφιά αποποιούμενος κάθε κακία φανερή ή κρυμμένη.

Ο ελληνικός λόγος θα σε μυήσει στην πόλη των ζώντων προσώπων, στην πόλη του ονόματος και όχι της καταναλωτικής ανωνυμίας – ανυπαρξίας και θα σου δείξει ότι ο άλλος είναι μοναδικός σου πλούτος και οι άλλοι φίλοι ή εχθροί, είναι όντως περιουσία σου. Διότι ο ελληνικός λόγος θέλει την φύση να την καταστήσει κόσμο – κόσμημα και να υπερβεί την ανθρωποκτόνο ανάγκη της απρόσωπης και ενστικτώδους επιβίωσης, που ακόμα και για το κατώτερο ζωικό βασίλειο είναι ύβρις. Γι΄ αυτό και ο ελληνικός λόγος θα υπερασπίζεται εσ΄ αεί, δηλαδή παντού και πάντα τον άνθρωπο και την δημοκρατία, την δημοκρατία στην ουσία της και όχι στις όποιες καρικατούρες της… Ο ελληνικός λόγος θα προασπίζει πάντα τον άνθρωπο ως πρόσωπο μοναδικό, αναντικατάστατο και ανεπανάληπτο στην ιστορία του σύμπαντος, πέραν οποιασδήποτε αγελαίας ομαδοποιήσεως, εθνικιστικής, θρησκευτικής, παγκοσμιοποιητικής, πολυπολιτισμικής ή ό,τι άλλο που υποβιβάζει το ανθρώπινο ον στο επίπεδο της «χλόης». Διότι το Ταμιείον Θράκης μέσα από πάμπολλες δυσκολίες που μόνο όσοι πάσχουν για κάτι όμορφο και ωραίο μπορούν να αντιληφθούν, έχει κατορθώσει βήμα προς βήμα να στοιχειοθετήσει μια Εθνική αλλά και Ευρωπαϊκή (δηλαδή οικουμενική) πρόταση και στρατηγική που στηρίζεται στην διαχρονική πολιτιστική μας κληρονομιά. Και αυτό δεν είναι κάτι θεωρητικό ή μόνο σκέψεις στο χαρτί, αντιθέτως είναι κάτι που έχει λάβει σάρκα και οστά εδώ στην Θράκη και αλλού. Το όραμα του Ταμιείου Θράκης ως Διεθνούς Ακαδημίας πολιτισμού και επικοινωνίας συμπυκνώνεται στην φράση «Ελλάδα Διεθνές Σχολείο Πολιτισμού» και έχει ήδη αρχίσει να ριζώνει και να παράγει καρπούς γλυκείς και χρήσιμους με την βοήθεια πολλών επωνύμων και «ανωνύμων» φίλων αυτού του οργανισμού.