Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΧΡΟΝΟΣ της Κομοτηνής, στο φύλλο της 16.04.2008

Η Θράκη, μαζί με τη Μακεδονία και το Αιγαίο, αποτελούν το δείκτη για το μέλλον ολόκληρου του σύγχρονου Ελληνισμού. Εδώ η Ελλάδα γειτονεύει και ενώνεται τόσο με τα Βαλκάνια και την παρευξείνια ζώνη όσο και με την Ευρασία. Η Βουλγαρία είναι ήδη ενταγμένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ ακολουθούν και άλλες βαλκανικές χώρες στην ίδια κατεύθυνση. Αργά ή γρήγορα το ίδιο πρέπει να συμβεί και θα συμβεί με την Τουρκία.

Η Τουρκία, έχοντας σταθερό όραμα και προσανατολισμό στην Ενωμένη Ευρώπη, επενδύει με κάθε τρόπο στη Θράκη αφήνοντας πίσω στο παρελθόν τις διεθνείς συνθήκες που όρισαν στη Θράκη την ύπαρξη θρησκευτικής μειονότητας και όχι εθνικής. Έτσι επιζητεί να μετασχηματίσει τις μουσουλμανικές μειονότητες της Θράκης σε μια εθνική μειονότητα, με αυτόνομη και ανεξάρτητη κοινωνική, πολιτική και οικονομική ζωή. Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα ως χώρα ευρωπαϊκή και με κατοχυρωμένη Ιστορία στα Βαλκάνια εδώ και χιλιετίες υποχρεούται να προστατεύσει και να αναδείξει τη Θράκη σε τόπο ειρηνικής και δημιουργικής συμβίωσης όλων των πολιτών της, χριστιανών και μουσουλμάνων, και να τους προστατέψει από κάθε μορφή κυπροποίησης ή κοσοβοποίησης σεβόμενη κάθε πολιτιστική, θρησκευτική ή εθνοτική διαφοροποίηση των μελών της μουσουλμανικής κοινωνίας. Έτσι, η Ελλάδα καλείται να προστατέψει και να προωθήσει το ευρωπαϊκό όραμα της ευρύτερης περιοχής, ακόμη δε και αυτό της Τουρκίας.

Για το σκοπό αυτό απαιτείται ισχυρή και καθολική παρουσία του ελληνικού κράτους και της ελληνικής Πολιτείας σε όλη τη Θράκη, προκειμένου να αποθαρρυνθούν όσοι τρέφουν ψευδαισθήσεις ότι μπορούν να μετατρέψουν τη Θράκη σε χώρο οιασδήποτε αμφισβήτησης της ελληνικής επικράτειας. Η πρόσφατη ομόφωνη στάση των πολιτικών κομμάτων για το θέμα του ονόματος των Σκοπίων φανερώνει την κρυμμένη και συχνά μη αξιοποιούμενη ισχύ της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας. Το πρόβλημα της Θράκης απαιτεί την ίδια σύμπνοια του πολιτικού κόσμου με αυτή που έδειξε αυτός στην περίπτωση των Σκοπίων. Διότι τα ποσά που έχουν δαπανηθεί μέχρι σήμερα για την ανάπτυξη της Θράκης, για θέματα Παιδείας, ανάπτυξης, περιβάλλοντος, τουρισμού κ.λπ., είναι δυσανάλογα με τα αποτελέσματα κατά την τελευταία εικοσαετία, μολονότι η σημερινή εικόνα της Θράκης δεν συγκρίνεται καθόλου με αυτήν του πρόσφατου παρελθόντος.

Πριν από δεκαπέντε περίπου χρόνια είχαμε προτείνει ισχυρή διοικητική παρουσία της Αθήνας στη Θράκη μέσω μιας υψηλού επιπέδου Γραμματείας Θράκης. Σήμερα, από πολλές απόψεις, έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο και επείγει να υπάρξει, άμεσα πλέον, στη Θράκη ακόμη και υπουργείο. Αυτό πρέπει επειγόντως να συμβεί μέσω μετασχηματισμού του υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης σε δύο υπουργεία, το ένα Μακεδονίας με έδρα τη Θεσσαλονίκη και το άλλο Θράκης με έδρα την Κομοτηνή.

Η δημιουργία υπουργείου Θράκης ως ανώτατης αρχής Θράκης θα πρέπει να συμβεί με ταυτόχρονη αποκέντρωση στη Θράκη ανθρώπινου δυναμικού υψηλού επιπέδου. Ένα τέτοιο υπουργείο Θράκης θα πρέπει να βρίσκεται σε άμεση συνεργασία με τα υπόλοιπα υπουργεία, αλλά και με το γραφείο του πρωθυπουργού, προκειμένου η λήψη αποφάσεων και ο έλεγχος να είναι άμεσα. Σήμερα το υπουργείο Εξωτερικών, μολονότι δεν είναι το καθ’ ύλην αρμόδιο για τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της Θράκης, συμπληρώνει ωστόσο εξ ανάγκης, όσο αυτό είναι εφικτό, το υπάρχον κενό σε θέματα εκπαίδευσης, κοινωνικής στήριξης, πρόνοιας. Παράλληλα, λειτουργεί ως ανάχωμα στη δράση του τουρκικού προξενείου και ως μηχανισμός ελέγχου των αυθαιρεσιών σε τοπικό επίπεδο.

Το γεγονός αυτό δείχνει την ανάγκη άμεσης, ισχυρής, μόνιμης και δραστήριας παρουσίας της κρατικής – διοικητικής μηχανής στη Θράκη πριν τα γεγονότα μάς αφήσουν πίσω.

Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ως Έλληνες, καθώς δεν θα πρέπει να ξεχνούν και οι Τούρκοι ως Τούρκοι, ότι οι δύο λαοί είμαστε υποχρεωμένοι εκ της Ιστορίας μας και εκ της γεωγραφίας μας να συνυπάρξουμε όχι απλώς ανεχόμενοι ο ένας τον άλλον, αλλά δημιουργώντας ένα ισχυρό δίπολο συνεργασίας και αδελφοσύνης σε όλα τα επίπεδα. Η Τουρκία έχει πολύ περισσότερα να ωφεληθεί από την Ελλάδα σε μια προοπτική πολυεπίπεδης συνεργασίας και με πνεύμα καλής γειτονίας και ειρηνικής συμβίωσης παρά από όσα θα μπορούσε να κερδίσει μέσα από πνεύμα ανταγωνισμού και σύγκρουσης.